geïnspireerd door mijn opa! bron: Volkskrant magazine
''vechten op straat is voor losers''
Mijn opa was twaalf toen hij neerging na een klap voor zijn kop van Hein Kneppers, toen de kampioen van Noord- Holland.
Zijn moeder ( mijn overgrootmoeder) ging erop af'' durf je wel een jongetje van twaalf zo'n stoot te geven'' ja maar zei Hij huilend tegen mijn overgrootmoeder,de ma van opa. Evert was zo woest, ik moest me toch verdedigen'', voor straf mocht hij van z'n moeder 3 weken niet boksen. Hij vertelde mij dat hij toen dacht, ''ík wacht wel tot ik groter ben''.
Zes jaar later was mijn opa oud genoeg om met hem op het programma te staan
Mijn opa werd toen al'' Evert de verschrikkelijke genoemd, helaas kwam Hein Kneppers niet op dagen.
Maanden later zou hij weer tegen hem gaan boksen en toen stuurde hij een vervanger, die vervanger heeft het toen moeten bezuren.
Opa kon zo ontzettend hard en snel slaan, hij sloeg tegenstanders knock- out op bestelling.
Hij heeft in z'n leven 86 partijen gebokst, waarvan 1 verloren en bijna alles beslist op knock-out. hij stopte op zijn 23e daar hij ook kampioen wilde worden in het zakenleven, dat is, vertelde mijn opa tevens de reden waarom hij zich nooit in elkaar heeft laten slaan, in die tijd was het mode om een boksersneus en bloemkool oren te hebben, sommige hadden daar alles voor over.,
Hij vertelde dat hij zich Nico Droog nog kon herinneren die tegen een massieve zandzak aan het stompen en slaan was, een kolensjouwer een beer van een vent, mijn opa zei ''goh , wat kan je dat goed .'' Moet je eens zien wat ik kan,'' hij gaf die zak een gooi en ving hem met zijn hoofd op. '' Is dat wel goed voor je'', vroeg mijn opa. ''Daar word je hard van''
Zoiets kan nooit goed zijn dacht hij toen al, zodoende heeft hij redelijk weinig klappen gekregen.
De laatste klappen die hij kreeg waren van Whiley Burns, een Amerikaan die in 1947 een goodwill reis door Europa maakte.
Die man was Drager van de Golden Glove.
Opa vertelde mijn zusjes en mij, dat hij toen moest erkennen dat iemand beter kon boksen dan hij.
Hij vocht als een leeuw maar hij was duidelijk beter en sloeg mijn opa verrot, op de slag van de gong raakte mijn opa hem toch nog vol in de lever en hing Whiley Burns voor pampus in de touwen maar de klap van mijn opa kwam net te laat, de partij was afgelopen maar voor het publiek was mijn opa de winnaar.
De bokssport heeft mijn opa gevormd tot de man die hij uiteindelijk is geworden, een vechter met een ijzeren wil die bereid is alles te geven om zijn doel te bereiken, die levenshouding heeft mijn opa later als bokstrainer aan anderen , als vader en als opa doorgegeven.
Mijn opa heeft zelf les gehad van Dick Groothuis in de Warmoesstraat in de rooie buurt van Amsterdam, de beste trainer van Nederland.
Ome Dick zoals hij genoemd werd , heeft mijn opa geleerd de kracht die hij van nature had met verstand te gebruiken.
Van hem zag mijn opa ook hoe je als trainer je leerlingen kunt motiveren om te winnen.
De wil om kampioen te worden moet er zijn, je moet er iets voor over hebben en weten waar je voor gaat.
Boksen is een sport, een edele kunst en geen partijtje rammen zijn mijn opa altijd!
Wie dat niet doorheeft, zal het nooit ver brengen.
Mooi voorbeeld! Op een avond komt er een grote vent met een dikke bos haar en enorme spierballen bij zijn sportschool binnen en zegt: '' Jij bent toch die sterke man'' ? ''Ik wil met jouw vechten'' , mijn opa zegt ''ik vecht niet'', dit is een boksschool.
'' Eerst contributie betalen en trainen, en dan zien we wel verder'' , '' Na dan betaal ik toch eerst'' zei hij met z'n bos haar en die grote witte tanden van hem.
Nou was mijn opa niet verlegen dacht hij, toen hij heeft mijn opa zijn verstand gebruikt, hij schreef hem in , stuurde hem naar de kleedkamer en zette hem voor in de klas, dicht bij hem, zodat hij hem in zijn gezichtsveld hield.
Hij gaf hem een paar extra grote stootijzers, terwijl mijn opa zijn handen leeg hield , miijn opa heeft hem daarna twee keer zolang stoot oefeningen laten doen en een uur touwtje laten springen. hij hield hem in de gaten, zodat hij zijn snor niet kon drukken. '' Kom op!', '' Sneller!'', ''Je bent toch een kerel?''Hop! Je wilt toch vechten?! Vooruit dan! Ben jij nou een vent?!, zo matte mijn opa hem af.
Nadat ze alles hadden uitgetraind inclusief de gymnastiek oefeningen, was hij helemaal vernield.
Mijn opa vroeg: '' Wil je nog vechten met me?'' de man met de grote mooie witte tanden antwoordde: '' Liever niet'', maar hij durfde voor zijn vrienden geen nee te zeggen, mijn opa gaf hem een paar trainingshandschoenen met van die grote kussens terwijl mijn opa zelf een paar punchies aandeed.
Daarna heeft mijn opa zo vertelde hij, die vent genadeloos op zijn lichaam geslagen.
Bij elke stoot hoorde hij hem kreunen, die jongens om hem heen werden erg stil, het heeft een minuut of drie geduurd, dat is lang hoor.
Daarna: '' Moet je nog meer?'' de man antwoordde zachtjes:'' Nee'', '' wat zeg je?'' , zei mijn opa, ''' nee'' antwoorde de man wederom, mijn opa heeft hem nooit meer in de boksschool gezien.
Vechten op straat is voor losers''
De partij tegen Whiley Burns is een van mijn opa's laatste geweest,' s'Avonds hadden zij allen een diner bij Kempinski in de Leidse Straat in Amsterdam.
Burns zat tegenover mijn opa, maar Burns heeft weinig van zijn eten geproefd, hij kon niet eten.
Hierna is mijn opa fulltime in het zakenleven gegaan, hij zat al een beetje in de bont handel, daar was hij als kind in gegroeid, als jongetje ging hij namelijk de boeren rond om mollen, konijnen en hazenvellen te kopen, het was crisis tijd, ik citeer mijn opa.
Dus men moest keihard werken om een paar centen te verdienen, dat harde werken is na de oorlog door gegaan en mijn opa heeft met zijn mentaliteit succes behaald.
Mijn opa zei altijd: '' Als je iets wilt bereiken, moet je ervoor knokken!''
De manier van zaken doen van mijn opa paste steeds minder in de tijd, hij deed zaken op zijn woord, zoa;s hij dat had geleed, hij betaalde ook op zijn woord, maar andere deden dat niet, de wereld om hem heen werd steeds geslepener, mijn opa was welliswaar hard, keihard soms, maar hij was goud eerlijk, daar kon hij bij andere niet meer van uitgaan.
Ik bleef vol aandacht luisteren naar de mooie verhalen die mijn opa vertelde over zijn intrigerende leven , ook heeft mijn opa verschillende interviews gegeven bij bijvoorbeeld de volkskrant magazine.
volgende week, weer nieuwe verhalen van mijn opa.
Bron. Volkskrant magazine..woorden van Evert Hofstede
Reactie plaatsen
Reacties